DELTA GREEN RPG

Delta Green to szczególna gra fabularna, która łączy elementy political fiction, kryminału, teorii spiskowych i klasycznego "kosmicznego horroru", z charakterystycznym klimatem rodem z twórczości H.P. Lovecrafta. Została stworzona przez Denisa Detwillera, A.S. Glancy’ego i J.S. Tynes’a. Ostatnie wydanie wypuszczono nakładem Arc Dream Publishing. Pierwotnie stanowiła alternatywną interpretację systemu "Call of Cthulhu”, dlatego mechanika jest zbliżona do tej znanej z CoC (Basic Roleplaying), z kilkoma zmianami sprawnie dopasowującymi ją do klimatu i charakteru settingu. Jest mrocznie, duszno i ze sporą dawką tajemnicy.

Setting

Akcja Delty Green jest osadzona z grubsza w naszej rzeczywistości, tylko jeszcze bardziej złej i okrutnej, z czającym się w ciemnościach niewypowiedzianym koszmarem. Gracze wcielają się w członków tajnej tytułowej organizacji rządowej, której celem jest walka z poważnymi zagrożeniami, często nadprzyrodzonymi i wykraczającymi poza jakąkolwiek zwykłą logikę. Organizacja działa poza oficjalnymi strukturami rządu, w zupełnej tajemnicy. Gracze pełnią rolę agentów, którzy starają się zrozumieć potworne wydarzenia i zapobiec dalszej tragedii, niejednokrotnie przy tym ukrywając dowody działania mrocznych sił. W końcu świat nie jest gotowy na prawdę.

Delta Green to coś więcej niż klasyczne ściganie potworów i pogoń za obcymi. Postacie graczy są wciąż wystawione na moralne dylematy, w których agenci muszą balansować między służbą dla kraju a osobistymi wartościami. System jest tak zbudowany, że często stawia bohaterów w sytuacjach, które zmuszają ich do podejmowania trudnych wyborów. Chociaż są specjalistami w swoim fachu i często należą lub należeli do różnych agencji rządowych to sytuacja nie rysuje się dla nich w jasnych barwach. Wszystko co robią dla Delty jest tajne, w większości przypadków działają poza swoją jurysdykcją, często w swoim wolnym czasie albo na granicy szarej strefy. Jeśli coś pójdzie nie tak, to są zdani wyłącznie na siebie i swoje kontakty. Przecież taka agencja jak Delta nie istnieje, jest jak Podziemny krąg z filmu Finchera, o niej się nie mówi. Jest to świetny system dla ludzi bawiących się teoriami spiskowymi. Dla osób posiadających jakiekolwiek doświadczenia z graniem w Zew Cthulhu RPG, przygody w Delcie to ciekawa zmiana perspektywy patrzenia. W Zewie bohaterowie graczy nierzadko mają do czynienia z przedstawicielami organizacji rządowych, którzy stanowią raczej przeszkodę na ich drodze. A to właśnie tymi „niszczycielami dobrej zabawy” przychodzi nam grać w Delcie, co pozwala nabrać zupełnie innego rodzaju podejścia do przygód w znanym już świecie pełnym paranormalnych zjawisk

Atmosfera i Klimat

Największą siłą Delta Green jest jej unikalna atmosfera. Gra łączy mroczny klimat konspiracji, paranoi i psychicznego rozkładu z elementami survivalowego horroru. Świat w Delta Green jest pełen nieznanych zagrożeń, a każda misja może prowadzić do niewyobrażalnych, przerażających odkryć. Zderzenie codziennych problemów z absolutnym złem, które czyha na ludzkość, stawia agentów w sytuacjach, w których nie tylko ich stan psychiczny, ale i życie jest zagrożone. Ta ciągła presja buduje niesamowity klimat niepokoju.

Delta Green jest grą, która zyskuje na wartości w miarę jak gracze wchodzą w nią głębiej i zapewnia elastyczność w prowadzeniu rozgrywki. Z założenia kładzie duży nacisk na elementy narracyjne. Dużą zaletą systemu w mojej ocenie, idealnie pasującą do charakterystyki settingu, chociaż dla niektórych może to być wada, jest sposób osadzenia graczy w fabule. To Delta kompletuje grupę zadaniową wybierając agentów i przydziela oficera prowadzącego. Bohaterowie graczy z różnych powodów pracują dla organizacji. Może są szantażowani, może dostali kasę, która była im potrzebna i przyszedł czas spłacić dług, może są winni małą przysługę komuś wpływowemu, może dostali propozycję nie do odrzucenia. Jeśli działają z pobudek ideologicznych to i tak jest szansa, że Delta coś na nich ma. Daje to dużą swobodę w tworzeniu scenariuszy zarówno pod kątem lokalizacji, rodzaju zadania, poziomu zagrożenia jak i samej fabuły. To co w moim przekonaniu wyróżnia ten system w porównaniu do innych erpegów, to niewiarygodne poczucie zagrożenia towarzyszące bohaterom graczy. Zmusza do konfrontacji nie tylko z przerażającymi istotami, ale także z własnymi lękami i moralnymi dylematami. Jest to świetna gra dla tych, którzy szukają bardziej dojrzałych tematów. Jest to równocześnie system który jest bardziej dynamiczny od klasycznego Zewu, co nie oznacza, że lepszy. Natomiast bardziej dopasowany do osób, które tego poszukują. Pościgi, obserwacja, przesłuchania,

akcja w atmosferze spiskowych teorii przyjmuje formę nieustannej walki z czasem. Pozostawanie w cieniu i jednocześnie wpływanie na krytyczne wydarzenia, mierząc się wciąż z tajemnicami, które pozostają nieodkryte przez zwykłych obywateli. Jeśli chcesz wrzucić graczy w wir wydarzeń w Dallas 1963 r., dzień zamachu na Kennedy’ego to świetnie, być może kryje się za tym coś więcej niż oficjalna wersja historii. Teorie spiskowe na temat Area 51 również idealnie się wpasują. Może to właśnie istoty z mitów były ukrywane dekadami przez rząd, który teraz utracił nad nimi kontrolę. Bohaterowie mogą też być częścią niefortunnej operacji Highjump i wyruszyć na Antarktydę poszukując tajnych baz nazistów.

Mechanika

Delta Green bazuje na systemie BRP (Basic Roleplaying), znanym z "Call of Cthulhu". Podstawowym mechanizmem jest rzut k100. W celu określenia sukcesu lub porażki w testach porównujemy wynik rzutu z poziomem umiejętności bohatera. Bohaterowie mają szereg umiejętności, które pomagają im w rozwiązywaniu zagadek, szukaniu informacji i konfrontacjach z wrogami. Mechanika jest bardziej dynamiczna w stosunku do CoC. Rozszerzony został też rozdział dotyczący walki, tak żeby korespondował z charakterem Delty. Podstawowa mechanika jest intuicyjna i nie przeszkadza, nie sili się na rewolucyjność. Świetne są rozwiązania związane ze stanem psychicznym bohatera i systemem relacji łączących go z bohaterami niezależnymi. System Bonds (Więzi) i Willpower Points (Punkty Siły Woli) określa powiązania i kontakty bohatera, a także odzwierciedla psychiczne koszty związane z zetknięciem się z okrucieństwem i tym co nadprzyrodzone - potworami i tajemnicami, których nie da się pojąć.

Zasady gry są stosunkowo proste, ale pozwalają na dużą swobodę i głębię narracyjną. Mechanika jest ukierunkowana na opowiadanie historii i interakcję z światem, a nie tylko na rozwiązywanie konfliktów za pomocą rzutów kością. Należy pamiętać, że jest to setting, który może być dość brutalny, chociaż mechanika daje dwie metody rozliczania obrażeń, przedstawiając drugą jako mniej śmiertelną - należy o tym pamiętać, kiedy postacie sięgają po broń. Wymiana ognia może bardzo łatwo stać się przyczyną śmierci bohaterów. Dodatkowo długotrwałe narażenie na oblicze nadprzyrodzonego zła może doprowadzić do utraty zdrowia psychicznego, a to ma znaczący wpływ na dalszą grę. To sprawia, że każdy błąd lub zła decyzja może prowadzić do tragicznych konsekwencji, co wprowadza dodatkową intensywność na sesji.

W dalszym rozdziale omawiam tragizm bohaterów biorących udział w takich przygodach, który jest wspierany w tym systemie rozwiązaniami mechanicznymi.

Dylematy moralne i tragedia postaci

W Delta Green każda postać zmaga się z ogromnymi wewnętrznymi konfliktami, które stają się kluczowym elementem rozgrywki. Agenci, choć zmuszeni do wykonywania niebezpiecznych misji, często są rozdarci między obowiązkiem służenia państwu a troską o swoje życie osobiste i moralne granice, które przekraczają w trakcie służby.

1. Powinność kontra życie prywatne

   Gracze wcielają się w postacie, które mają ściśle określone zadania – walczą z nieznanym, zmagają się z niewyjaśnionymi zjawiskami, ale zawsze muszą działać w ukryciu. Ich misje są tajne, często nielegalne, a ich życie prywatne – rodzinne, zawodowe – nieustannie stoi w cieniu. Agenci często zrywają więzi z bliskimi, kłamią i ukrywają prawdę przed osobami, które kochają, a ich życie osobiste staje się coraz bardziej pogmatwane. Dylemat ten jest tragiczny, ponieważ postać musi decydować, czy warto jest ryzykować życie swoich bliskich dla "wyższego dobra" – w tym wypadku powinności wobec Delty, która przecież chroni ludzkość.

  Kiedy twoja postać wraca do domu po kolejnej misji, zmaga się z pustką w relacjach. Często nie jest w stanie poradzić sobie z tym, co widziała, a nawet jeśli nie ujawnia tego swojej rodzinie, to nie ma już powrotu do normalnego życia. Wiele postaci staje przed pytaniem, czy warto poświęcać własne człowieczeństwo dla czegoś, czego nie mogą w pełni zrozumieć.

2. Moralne granice i utrata niewinności

   W Delta Green agenci są zmuszeni do podejmowania trudnych decyzji, które balansują na granicy moralności. Z jednej strony mają misję do wykonania – zapobiec apokalipsie, zneutralizować zagrożenia, które wykraczają poza ludzkie pojęcie, z drugiej zaś muszą zmagać się z konsekwencjami tych działań. Często postacie zostają postawione w sytuacjach, gdzie muszą wybrać między "mniejszym złem" a całkowitym zniszczeniem moralności. Wykonanie misji może oznaczać narażenie na krzywdę niewinnych ludzi, wplątanie się w manipulacje polityczne, czy ukrycie tajemnicy, która może zniszczyć społeczeństwo.

Tego rodzaju decyzje prowadzą do dramatycznych konsekwencji. Bohaterowie mogą stać się ofiarami swoich własnych działań, tracąc resztki swojej niewinności i poczucia moralności. Podobnie jak w przypadku dylematów postaci z filmów takich jak „Sicario”. Bohaterowie, choć początkowo idealistyczni, stopniowo stają się świadkami brutalnych działań, które zmieniają ich na zawsze. W Delta Green nie ma łatwych odpowiedzi, a każda decyzja wiąże się z konsekwencjami, które mogą mieć wpływ nie tylko na bohatera ale i na całą drużynę.

3. Psychiczne obciążenie i utrata tożsamości

   Psychiczne obciążenie wynikające z pracy w Delta Green jest ogromne. Agenci są zmuszeni do obcowania z niewyobrażalnym horrorem, z okrucieństwem a także z tajemnicami, które zagrażają zdrowiu psychicznemu. Strach, który towarzyszy każdemu zadaniu, a także ciągłe ryzyko utraty kontroli nad własnymi emocjami, sprawiają, że postacie często zmagają się z psychicznymi urazami, czy też coraz większą alienacją od reszty świata.

   W tym kontekście Delta Green ukazuje tragizm postaci, które – próbując ocalić ludzkość – tracą siebie. Często są to bohaterowie, którzy nie mają już żadnych złudzeń co do zepsucia świata. Przypomina to dylematy postaci z „Zawodu szpiega”, gdzie bohaterowie walczą o prawdę, ale jednocześnie stają się częścią systemu, który niszczy ich tożsamość i życie prywatne.

4. Konflikty z przełożonymi i systemem

   Innym tragizmem postaci w Delta Green jest konfrontacja z organizacjami rządowymi, które mają własne cele i które często wykorzystują agentów jako narzędzia. Agenci mają wybór – mogą wykonać rozkazy, nawet jeśli oznacza to zdradzenie swoich wartości lub osobistych przekonań, albo narazić się na walkę z systemem, który staje się coraz bardziej bezduszny.

Podsumowanie

W "Delta Green" tragedia postaci jest nieodłącznym elementem rozgrywki. Gracze muszą balansować między obowiązkiem a życiem osobistym, często płacąc bardzo wysoką cenę za swoje wybory. Zmagają się z wewnętrznymi konfliktami i moralnymi dylematami, które zmieniają ich na zawsze. Życie prywatne, rodzina, tożsamość – wszystko to zostaje podporządkowane walce z niepojętym, a agentów czeka jedynie pustka, którą niełatwo wypełnić. To świat, gdzie każda decyzja ma swoje konsekwencje, a każda misja to krok w stronę coraz większej alienacji.

Delta Green to system, który nie boi się poruszać trudnych tematów – od tajnych operacji po mroczne oblicze spisków, które dotykają samego serca naszej rzeczywistości. Zdecydowanie jest to gra dla tych, którzy chcą poczuć się jak część skomplikowanego świata pełnego niewiadomych, gdzie każda odpowiedź rodzi kolejne pytania, a za każdą zasłoną kryje się przerażająca prawda. Jeśli kochasz klimat teorii spiskowych i mrocznych tajemnic, Delta Green będzie dla ciebie trafnym wyborem.

Jest mi ciężko nazwać jakiekolwiek jednoznaczne minusy Delta Green - coś, co jednej osobie przeszkadza, dla innej może być zaletą. Poniżej kilka moich wątpliwości dotyczących możliwego niedopasowania systemu dla niektórych graczy:

• Tematyka systemu nie będzie odpowiednia dla osób o słabszych nerwach, które nie lubią grozy i horroru.
• Nacisk na psychologiczne przeżywanie trudnych wydarzeń przez postaci może okazać się przytłaczający dla niektórych graczy.
• Mechanika systemu jest zaprojektowana w taki sposób, by funkcjonowanie psychiczne postaci stanowiło równię pochyłą. Postać dochodzi do momentu, gdy nie da się już naprawić pewnych strat poczytalności.
• System nie promuje dużego przywiązania gracza do konkretnego bohatera, ponieważ łatwo można utracić swoją postać na sesji.
• Ten setting nie będzie odpowiedni dla osób, które nie preferują sesji w typie śledztwa - jest to podstawowy schemat tworzenia scenariuszy do tego systemu.

W tym momencie system Delta Green jest dostępny jedynie w języku angielskim, ale zaplanowany do wydania po polsku przez wydawnictwo Black Monk - trzymam kciuki za to wydanie. Poniżej podaję interesujące w mojej ocenie dodatki do systemu wydane do tej pory po angielsku.

1. Delta Green: Eyes Only – zbiór dodatków, który koncentruje się na tajnych operacjach, które wprowadzają graczy w jeszcze bardziej mroczny świat. To świetne źródło inspiracji do bardziej złożonych kampanii i zadań, w których stawką są nie tylko życia postaci, ale i przyszłość ludzkości.

2. Delta Green: A Redacted History – podręcznik, który odkrywa przed graczami historię systemu w kontekście alternatywnych wydarzeń historycznych. To idealny dodatek, jeśli chcesz bardziej wciągnąć spiskowe teorie do swojego świata gry. Dodatkowo zawiera pomysły na wplecenie różnych tajnych organizacji i operacji w twoje kampanie.

3. Delta Green: The Fall of Delta Green – dodatek, który rozszerza mechanikę gry o nowe aspekty historii organizacji, a także dodatkowe możliwości pod kątem pochodzenia postaci.

Liczę, że recenzja Ci się spodobała!

Strona www stworzona w kreatorze WebWave.